Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Η λέξη “πάνελ” συνήθως χρησιμοποιείται για τα δομικά υλικά κατασκευών που χρησιμοποιούνται για μονώσεις, στεγανοποιήσεις, ανακαινίσεις κ.λ.π . Στις κατασκευές η χρησιμότητά τους είναι αδιαμφισβήτητη. Η αποτελεσματικότητά τους έχει να κάνει από τα υλικά κατασκευής τους και από την γνώση των τεχνιτών που θα τα τοποθετήσουν. Στην τηλεόραση την δεκαετία του 2000 , δημιουργήθηκε ένας νέος όρος τηλε- ανθρώπου . Οι μεσημεριανές εκπομπές που ξεκίνησαν στην ιδιωτική τηλεόραση οι : Τατιάνα Στεφανίδου Χριστίνα Λαμπίρη και Ντέσσυ Κουβελογιάννη πλαισιώθηκαν από ανθρώπους που δίπλα στις παρουσιάστριες έπαιζαν τον ρόλο του “καλού του κακού και του άσχημου” .
Λίγο αργότερα τα “πάνελ” εξαπλώθηκαν, καθώς οι περισσότεροι διευθυντές ψυχαγωγικών προγραμμάτων, ήθελαν για να στηρίξουν τις ανώριμες, ακατάρτιστες, ψιλοατάλαντες, “άγουρες” παρουσιάστριες ή παρουσιαστές, να τους ή τις πλαισιώνουν από άτομα που είχαν την εμπειρία και την γνώση να χειρίζονται τις κακοτοπιές .
Νέα κορίτσια λοιπόν που διέθεταν πλούσιο μπούστο, εντυπωσιακό σταυροπόδι και φιλοδοξία πλαισιώθηκαν από ανθρώπους που ήταν επαγγελματίες δημοσιογράφοι και ρεπόρτερς . Τα μικρά κορίτσια – παρουσιάστριες δεν είχαν γνώμη και άποψη . Η άποψη , η σύγκρουση , η αντίθεση και η διαχείριση της πληροφορίας γινόταν από την ομάδα που βαφτίστηκε “πάνελ” , όρος που καθιερώθηκε ως σχεδόν κύρια επαγγελματική κατηγορία στην τηλεόραση.
Οι προϋποθέσεις , οι αρχικές προϋποθέσεις για να γίνεις μέλος του “πάνελ’’ ήταν ή να είσαι πάρα πολύ καταξιωμένος στον χώρο και αναγνωρίσιμος ή να έχεις εργαστεί πολύ ως ρεπόρτερ ή ως γραφιάς σε περιοδικό ή εφημερίδα σε εξειδικευμένο τομέα . “ Πάνελ” είχαν φυσικά και οι “πρωινοί καφέδες “ που στηρίχτηκαν στις απίθανες γνώσεις των συνεργατών τους. Αναφέρω ως παράδειγμα τον καταπληκτικό Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο , οι γνώσεις του οποίου στον κινηματογράφο είναι τουλάχιστον εξαιρετικές . Ο Θοδωρής βρέθηκε και έμεινε δίπλα στην Ελένη Μενεγάκη πριν από 22 χρόνια και ..για πολύ καλό των όσων τηλεθεατών συνεχίζουν να βλέπουν παραμένει στην θέση του. “ Πάνελ “ είχαν και οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές . Μην ξεχνάμε ότι ο Γιώργος Αυτιάς ως “πανελίστας “ του Παπαδάκη ξεκίνησε.
Συμπέρασμα : Άνθρωποι με γνώση στον τομέα τους και εμπειρία , επιλεγόντουσαν από τους διευθυντές προγραμμάτων για να προσελκύσουν τους τηλεθεατές να γίνουν μέλη της συγκεκριμένης παρέας, μιας παρέας που διέθετε την “ωραία “, την “έξυπνη” , την “ κουλτουριάρα “ , τον “ τρελό” , τον “σοφό “ και την ή τον “ ειδικό “ .
Για να μην ξεχνιόμαστε τους ίδιους χαρακτήρες αντίστοιχα πλασάριζαν και τα δελτία ειδήσεων. Θυμάμαι για παράδειγμα τον Γιώργο Τράγκα “πανελίστα – σχολιαστή “ του Νίκου Χατζηνικολάου στο Σταρ κάποτε , όπου όταν ο Τράγκας πάθαινε “Τραγκίτιδα “ και έδινε το δικό του show , με δυσκολία ο Νίκος , συγκρατούσε το χαμόγελό του , γιατί όσο πιο μεγάλη ένταση – τόσο πιο μεγάλη τηλεθέαση.
Έτσι κάπως βρεθήκαμε να παίζουμε όλοι σε μια μεγάλη επιθεώρηση και ν’ αποτελούμε εν γνώσει μας , “νούμερα”.
Το να είσαι “καλό νούμερο “ επιθεωρησιακό όμως δεν είναι απλό καθόλου. Πρέπει να είσαι επαγγελματίας.
Με την κρίση , άρχισε και η παρακμή των ομάδων “πανελιστών” . Δηλαδή τα κανάλια , δηλαδή οι διευθυντές, για να εξασφαλίσουν γεμάτες τις καρέκλες , άρχισαν να επιλέγουν σαν “πανελίστες “ , κομμώτριες, μανικιουρίστες , δημοσιοσχετίστες, τραγουδιστές της μίας επιτυχίας , γνωστούς ξενύχτηδες, ευκατάστατους, ηθοποιούς , γυμναστές, γυμνασμένους, παίκτες ριάλιτι , συγγενείς γνωστών και ..πάει λέγοντας. Στην αρχή είχε την πλάκα του και αυτό γιατί όλοι δικαιούμαστε μια θέση κάτω από τον ήλιο ή κάτω από τα πολύ τεχνητά αλλά αδυσώπητα γοητευτικά φώτα των πλατό. Μετά όμως καταλήξαμε να χάσουνκαι να χάσουμε όλοι θριαμβευτικά . Οι εκπομπές , ακόμη και στις μέρες μας που όλοι οι φίλοι μου ή οι περισσότεροι βλέπουν netflix , χρειάζονται θέματα, άποψη, πρωτογενή ρεπορτάζ και γνώσεις . Η καλή μανικιουρίστα κάνει καριέρα στο είδος της και μπράβο της . Αν όμως εγώ ξαφνικά ξεκινήσω με το καλαθάκι μου να πηγαίνω με το καλαθάκι μου από σπίτι σε σπίτι για να κάνω μανικιούρ – πεντικιούρ σε κυρίες και κυρίους , πόσα νύχια θα ξεριζωθούν άθελά τους και εν αγνοία τους; Το πεντικιούρ θέλει πολύ γνώση, πολύ δουλειά και πολύ τέχνη. Έτσι και η δημοσιογραφία. Έτσι και το ρεπορτάζ. Ίσως θα έπρεπε λοιπόν με όλο το σεβασμό στα βαριά καθήκοντά τους όταν ψάχνουν να φτιάξουν ομάδες οι διευθυντές καναλιών, ας μην γυρεύουν “περαστικούς “, αλλά εκείνους και εκείνες που έχουν πληρώσει το κόστος του επαγγελματία στο είδος τους .
